Wat zeg je tegen iemand die ruim 30 jaar lid is, erelid is en een zeer gewaardeerd lid is, als hij afscheid neemt als actief lid van onze club? Niet omdat hij zich oud voelde (hij is pas 80 jaar), want hij wilde nog wel even doorgaan met hardlopen, maar omdat hij ziek is. Onlangs is bij hem longkanker geconstateerd en is hij in behandeling. Een hard gelag voor zo’n sportman die met beide benen op de grond staat. ‘Als het lopen niet meer gaat, moet je stoppen’, zei Pietje altijd. Hoewel hij moet stoppen met hardlopen, blijft Pietje verbonden aan SIB.
Piet, maar we noemen hem allemaal Pietje, loopt al sinds het ontstaan bij SIB en heeft veel voor SIB gedaan. Zijn kennis en ervaring als loper bracht hij over aan trainers en lopers. Hij was trainer, gaf ook marathontrainingen en adviseerde trainers op diverse vlakken. Pietje was de rust zelve. Jarenlang liep hij mee in verschillende groepen en bleef altijd bij diegenen die zijn hulp, aansporing of advies nodig hadden. Wanneer je helemaal stuk zat, sleepte hij je er wel doorheen.
Namens het bestuur zijn Feike en Anneke bij Pietje geweest. Pietje kent veel (oud) leden van SIB en na zoveel jaren en met de nodige humor weet hij nog steeds leuke verhalen en anekdotes te vertellen. Pietje wil langs deze weg iedereen de groeten doen en hartelijk bedanken voor de kaarten en attenties die hij heeft gekregen.
Bescheiden en nuchter als hij is, houdt hij niet van alle aandacht en wil niet ‘opgehemeld’ worden. Ik denk dat we namens alle leden die Pietje kennen, mogen zeggen: bedankt Pietje voor je jarenlange inzet voor en betrokkenheid bij SIB en je waardevolle bijdrage in de loopsport!
Voor de leden die dat niet weten; Pietje behoorde in zijn jongere jaren tot de Nederlandse top op de 5 en 10 kilometer! Google maar even een kijk wie er op nummer 1 stond in 1966/1967.
Ik heb eerder een artikel over hem geschreven:
Pietje Beelen, een wat schuddend lopende knaap, een belofte voor de toekomst
Feike en Anneke