Voor het eerst bij SIB was er een Nighttrailrun georganiseerd. Een run midden in de nacht door de duinen, op het strand, in de zee met op de achtergrond de opkomende zon en herten als stille getuige. Onder leiding van Meinhard namen 14 hardlopers deze uitdaging aan. Een verslag van Lars van Straaten.
Soms is er een kantelpunt in een goed plan, van weken denken: Jaaa gaaf, naar: oh…Dat kantelpunt had ik vanochtend om 1.30 uur. Het moment dat mijn wekker afging. Eenmaal op de parkeerplaats van Langervelderslag om 3 uur was het alweer een: Jaaaa.
Nachttrail
14 hardlopers staan in het donker klaar om aan de nachttrail te beginnen. Achteraf waren er ook een stuk of 15 bange tieners die zich verscholen hielden. Ze waren na het stappen nog even naar het strand gefietst en hadden geen invasie van auto’s verwacht op dit tijdstip in het verder verlaten gebied. Er staat een frisse wind als we de donkerte ingaan, rustig rennend over een schelpenpad. Iedereen is klaar voor 20 km. De eerste kilometer is het hardlopen vreemd. Ik loop alsof ik een beetje dronken ben. Hoge passen, onzeker. Door de duisternis werkt je evenwichtsorgaan niet goed samen met je zicht weet ik nu. Na een kilometer is het dronken lopen verdwenen. Van de duinen zijn alleen vage contouren zichtbaar, aan de horizon staan de lichten van Zandvoort.
Tijdsbesef
Voor ik het weet staan we op de laatste duinenrij te genieten van een mooi vergezicht. Achter ons de donkere duinen, voor de zee met een paar lichtjes van boten die ook onderweg zijn. De paar kilometer over het strand vliegen voorbij. Het is een hele aparte ervaring om in de duisternis langs de zee en door de duinen te rennen. Het heeft iets heel rustgevends.
Eenmaal in het Limburg van Styrum kanaal was het al duidelijk wat lichter. Door de bewolking heb ik niet de blauwe gloed kunnen waarnemen, wel vielen in één keer alle felle kleuren van de hardloopshirtjes op. Daarvoor waren die grauw. Je zag de nacht langzaam overgaan in de dag. Geen idee hoe laat dat was. Achteraf heb ik van meerdere mensen gehoord dat bij het rennen in het donker het tijdsbesef veranderde. Dat had ik ook. Gevoelsmatig had het ook ‘s avonds geweest kunnen zijn, of dat we nog maar 20 minuten onderweg waren ipv een uur. Een bijzondere ervaring.
Ontbijt
Op kilometer 10, rennend over een hertenpaadje verdwijnt Meinhard plotseling onder een boom om met een grote krat water, kitkats, bananen en ander eten tevoorschijn te komen. Wat een verrassing!
De nachttrailloop is nu echt wel overgegaan in een dagtrailloop om vijf uur s’ ochtends. Het blijft een vreemd tijdstip om dan in de duinen te zijn. Je ziet ook af en toe een hertje ons in volle verbazing nastaren. Nu al hier? De laatste kilometers waren wat zwaarder door het mulle zand en door heuvel op, heuvel af. Ook zag je af en toe Nederzandt al in de verte. Tijd, plaats en afstand hebben in één keer weer betekenis gekregen.
Na 20 kilometer en 3,5 uur inspanning was de frisse duik in de zee daar! Wat een fantastische tocht!! Als afsluiting ontbeten we in Hotel De Nachtegaal met welverdiende koffie.
Ik denk dat er deze nacht niemand was die niet aan het genieten was van de duinen, de groep en het fenomeen Nighttrailrun. Fantastisch.